To nie jest Greta Garbo, to jeszcze nie Ingrid Bergman czy Anita Ekberg Greta Thunberg będzie szwedzką gwiazdą 4 września na Festiwalu Filmowym w Wenecji 2021-2022 dzięki filmowi dokumentalnemu Nathana Grossmana Jestem Greta, prezentowanemu poza konkursem. Gwiazda wbrew sobie, jak sama jako pierwsza podkreśliła w swoim przemówieniu w ONZ 23 września 2021-2022: „Wszystko jest źle. Nie powinno mnie tu być.
Powinienem był wrócić do szkoły po drugiej stronie oceanu. A jednak wszyscy przychodzicie do nas, młodych ludzi, po nadzieję ”- brzmiał jego usprawiedliwienie. W tym roku wrócił do szkołya, iw rzeczywistości pojawi się w południe tylko przez Zoom.
„Jak bardzo się myliłem”
Reprezentuje ją reżyser, który towarzyszył jej z kamerą od sierpnia 2021-2022. „Kiedy po raz pierwszy spotkałem Gretę w wietrznym Riksgatan w Szwecji, rozmawiała ze mną i innymi obecnymi cichym, jąkającym się głosem. Byłem równie zaskoczony, gdy dowiedziałem się, że był aktywistą, jak imponowały jego potężne słowa: w swoich przemówieniach podkreślił, że przez dziesięciolecia nie zrobiono wiele, aby zaradzić problemowi społeczeństwa, które konsumuje zasoby kilku planet, nawet jeśli dostępna jest tylko jedna.
Greta mówiła o środowisku i zmianach klimatu w tak logiczny sposób, że od razu poczułem, że zgadzam się z tym sposobem myślenia. Poszedłem do pracy, próbując reprezentować świat z jego punktu widzenia przez obiektyw. Myślałem, że Greta to drobiazg, może dobra historia na szwedzkie wybory. Jak bardzo się myliłem».
Bóg i tata
Zamiast tego pojawia się konkurencja pierwszy z (no dobrze) czterech filmów włoskich, Padrenostro Claudio Noce (w kinach od 24 września). Na przykład zdanie Mozarta: „Zaraz po tym, jak Bóg przychodzi tato”, bo w centrum opowieści jest tata, którego terroryści są celem i - w pewnym sensie - wyidealizowanym.
„Silna, magnetyczna, bohaterska postać, która wznosi się do archetypu całego pokolenia ludzi, dla których emocje postrzegane były jedynie jako słabość i zmuszane do przebrania się za milczenie” - wyjaśnia reżyser, który wie, o czym mówi: zastępca szef Alfonso Noce, ofiara ataku NAR, w którym 14 grudnia zginęli policjant Prisco Palumbo i terrorysta Martino Zicchitella, był jego ojcem.
„Kiedy mój ojciec został zaatakowany, ja Miałem półtora roku: dość, by zrozumieć strach, za mało, by zrozumieć, że ten ból żyłby we mnie przez długi czas ”- wspomina Claudio. „Nigdy nie byłem w stanie mu tego powiedzieć. Napisanie do niego tego „listu” poprzez prześledzenie konturów pokolenia „niewidzialnych” dzieci spowitych dymem papierosów dorosłych nie było łatwe; próba zrobienia tego poprzez zmianę słów z prywatnych na uniwersalne była wielkim wyzwaniem jako filmowca i jako człowieka ”.
Dorastanie w Bombaju
Niespodzianka dnia a Wenecja 77 to może pochodzić Uczeń autorstwa Caitanyi Tamhane, trzydziestotrzyletniej autorki Court . Historia dorastania w Bombaju, ale bez dramatu, do którego przyzwyczaił nas ekran (pamiętaj Milioner ?). Młody Sharad Nerulkar nie żyje na marginesie społeczeństwa, wręcz przeciwnie: jest inicjowany przez swojego ojca (innego konkurencyjnego!) W tysiącletnią tradycję indyjskiej muzyki klasycznej.
„Szaleńczo zakochałem się w tym świecie” - wyjaśnia reżyser. „Fantastyczne historie wielkich muzyków, tysiącletnia przygoda ich dyscypliny i oczywiście bogactwo tkwiące w muzyce urzekły mnie. W świetle jej związków z mitologią, duchowością i tajemniczą wiedzą, wiara jest słowem kluczowym dla większości tych, którzy ją praktykują. Wiara jest tym, co skłania ich do poświęcenia całego życia na opanowanie tej złożonej formy sztuki. Ale jest też rzeczywistość i jej wydarzenia. Fabuła ukształtowała się w mojej głowie, zaczynając od eksploracji tych tematów. Chociaż osadzony w chaosie Hipermodern MumbaiUważam, że konflikt, który nim rządzi, ma w swej istocie zastosowanie na skalę uniwersalną. Wszyscy mamy prawo do życia i nie mamy innego wyjścia, jak przystosować się i przetrwać ”.
