Można dyskutować, które rasy psów najlepiej szkolić. Ale kim są najlepsi mistrzowie zdolni do treningu? – pyta James Gorman, zniechęcony swoimi niepowodzeniami (ze swoimi siedmioma psami) w Washington Post. Dlatego zastanawiał się, jakie cechy sprawiają, że człowiek jest dobrym trenerem: cierpliwość, dyscyplina i konsekwencja wydają się cechami podstawowymi. Ale co jeszcze?
Trenowanie psa. Ze słuchaniem i cierpliwością
Aby znaleźć odpowiedź, Gorman przeprowadził wywiady z różnymi trenerami. Cynthia M. Otto, dyrektor Penn Vet Working Dog Center na Uniwersytecie w Pensylwanii, oraz Annemarie DeAngelo, która szkoliła psy policyjne w policji stanowej New Jersey, zwracają uwagę na znaczenie słuchania, cierpliwości i „adaptacji”.Jakieś wskazówki? Pierwszą częścią każdego programu szkoleniowego jest obserwacja, jakie zadania psy lubią i do jakich zadań się nadają. A każda chwila treningu, aby zadziałała, musi zostać przekształcona w grę.
Psy jako dzieci: porównanie stylów rodzicielskich
Nie tylko to. Ostatnio wpływ osobowości człowieka na psy był przedmiotem badań opublikowanych w czasopiśmie Animal Cognition. Autorzy zastosowali narzędzia nauk społecznych do szkolenia zwierząt.
Monique Udell, dyrektor Laboratorium interakcji człowiek-zwierzę na Oregon State University, która koordynowała prace, przeprowadziła wywiady z właścicielami zwierząt domowych na temat ich stylu rodzicielskiego. Następnie obserwował, jak ich psy próbują rozwiązać zagadkę i ponownie połączyć się z właścicielami po kilku minutach samotności. Psy, których opiekunowie mieli „autorytatywny styl rodzicielski”, radziły sobie lepiej.Okazały się „bardziej odporne na stres i szybciej wychodzą ze stresu”.
Autorytatywny, permisywny czy autorytarny?
„Autorytatywny” nie oznacza surowy, wręcz przeciwnie. Jest stanowczy, ma wysokie wymagania wobec psów, ale także serdeczny i elastyczny. Inne style rodzicielskie to liberalny, w którym ludzie są ciepli i elastyczni, ale nie mają jasnych oczekiwań. I autorytarny, w którym człowiek jest stanowczy, ma wysokie standardy, ale sztywny i niezbyt ciepły.
Badanie nie dotyczyło konkretnie treningu posłuszeństwa, ale „sugeruje, że posiadanie rodzica lub autorytatywnego trenera może faktycznie pomóc ci odnieść większy sukces w tego typu zajęciach”.
Udel sama trenowała psy, wilki i inne zwierzęta i powiedziała, że zrozumienie, co zwierzę robi i co myśli, jest niezbędne. „To naprawdę może pozwolić nam podejmować lepsze decyzje dotyczące treningu, który nie jest relacją przeciwnika, ale tańcem, który powinien być oparty na współpracy”.
Trenowanie psa do posłuszeństwa nie jest już interesujące
Ale dlaczego tak bardzo interesuje nas trening posłuszeństwa? Oczywiście nasze pupile nie wykonują zadań, w których muszą wykonywać je bezbłędnie: nie zaganiają owiec ani nie wykrywają narkotyków. Z tego powodu „psi psycholog” Alexandra Horowitz, autorka niedawnego The Year of the Puppy, zakwestionowała potrzebę tradycyjnego szkolenia posłuszeństwa dla wszystkich psów.
Niektóre instrukcje są oczywiście pomocne. Na przykład komenda „siad”, która może nauczyć psa spokojnego siedzenia. Ale jest ich niewielu. Co do reszty, hodowla zwierząt domowych jest coraz bardziej podobna do edukacji dzieci: uczymy je i aktywnie angażujemy we wszystko, co robimy. Dlatego też szkolenie idzie w tym kierunku. A biorąc pod uwagę, jak wiele rodzin zwierzę jest skutecznym członkiem klanu, nie dziwi fakt, że jest to proces bardzo naturalny.
