Pamięta to prawie tak, jakby to było teraz, Johnie Davidzie Washingtonie, kiedy po raz pierwszy zdał sobie sprawę, że jego ojciec, Denzel, nie był taki jak wielu innych.
Malcolm & Marie, co za sukces
Zróbmy krok naprzód o jakieś trzydzieści lat, opuszczamy Positano, jesteśmy teraz w Los Angeles: John David jest przede mną w Zoom, szczęśliwy, mogąc opowiedzieć zarówno o ukochanym ojcu, stałym źródle inspiracji i dumy, jak i o filmie Malcolm & Marie, swoim ostatnim osobistym sukcesie. Teraz, mając 36 lat, Washington Jr. może swobodnie dyskutować o wszystkim, z poczuciem ulgi i radości. Jednak dzisiejsze szczęście jest wynikiem długiej podróży. Faktycznie, aby uniknąć bezpośredniej konfrontacji z tak wielkim rodzicem, chłopiec na początku zdecydował się na karierę sportową i porzucenie Hollywood i kina: został mistrzem piłki nożnej (futbolu amerykańskiego) w Morehouse College i wkrótce gwiazdą w tournee po Europie i Stanach Zjednoczonych. Potem niektóre kontuzje - w tym niepokojący wstrząs mózgu - zmusiły go do rezygnacji.
Następnie Hbo zaproponował mu rolę w serialu Ballers (był piłkarzem Ricky Jerret), co oznaczało jego drugie wcielenie: Spike Lee obsadził go w roli głównej w BlacKkKlansman i Christopherze Nolanie w Tenet. , wart 200 milionów dolarów przebój science-fiction, dzięki któremu aktor zdobył znakomite recenzje.
Dziedzictwo 250 milionów
Nic jednak w porównaniu z otrzymanymi za Malcolm & Marie, dramat społeczno-polityczno-psychologiczny (autentyczny tour de force) nakręcony z Zendayą i wyreżyserowany przez Sama Levinsona w czasie pandemii: teraz szuka talentów na tej samej orbicie, co jego „stary człowiek”, Denzel. Kto - trzeba powiedzieć - nie jest tylko międzynarodową gwiazdą: to świetny aktor, który z takim samym przekonaniem gra szekspirowskie postacie (Othello, Coriolano, Riccardo III, Marco Bruto, niedługo zobaczymy go w Makbecie u boku Frances McDormand), policjanci i gangsterzy w filmach akcji i charyzmatyczne postacie, takie jak Malcolm X.
The New York Times przyznał mu pierwsze miejsce na liście największych aktorów ostatnich 20 lat z następujących powodów: oprócz plastyczności tłumacza, wyróżnia się charyzmą, jest obrazem par excellence czarnej męskości. ma niekwestionowany autorytet moralny i - konkluduje - „pod względem wzrostu i wartości jest olbrzymem, jak przed nim John Wayne i Clint Estwood”. Nie wspominając już o wartości w kasie międzynarodowej (jego aktywa wyceniane są na 250 milionów dolarów) oraz silnym zaangażowaniu obywatelskim i społecznym.
Spotkałem dwóch Waszyngtonów po kilku dniach: Denzel przedstawił się Aż do ostatniej wskazówki (thriller kryminalny w reżyserii Johna Lee Hancocka - od 5 marca na głównych platformach cyfrowych - w którym powraca, by wcielić się w policjanta) i jako producentka Ma Rainey's Black Bottom, filmowa wersja sztuki pod tym samym tytułem Augusta Wilsona, afroamerykańskiego dramaturga, który wprowadził już zarówno do teatru, jak i na duży ekran.
Ojca i syna łączy wiele: pasja i dyscyplina w pracy, zaangażowanie obywatelskie i społeczne, ogromna miłość i szacunek do rodziny, a przede wszystkim niezachwiana wiara. Denzel jest jak zwykle bardziej powściągliwy i wydaje się prawie uroczysty w swojej czarnej marynarce; John David, w białej koszulce, solidnej i muskularnej sylwetce, jest entuzjastycznym, słonecznym i optymistą.
John David Washington
Od tajemniczej i futurystycznej atmosfery Tenet po klaustrofobiczny krajobraz domowy Malcolm & Marie, gdzie para z wściekłością debatuje nad kwestiami osobistymi, politycznymi i społecznymi. To radykalna zmiana stylu i treści: jak się czułeś na tym planie? Wierzyłem w ten projekt od pierwszej chwili i realizowałem go z całych sił. Chciałem pracować z Zendayą i Samem - będę im na zawsze wdzięczny. To, co zostało powiedziane i przeżyte w tym filmie - miłość między dwojgiem, pasja do aktorstwa i reżyserii, pojawiające się osobiste i zawodowe diatryby - wymagało drobiazgowego i wymagającego przygotowania. Dążyłem do autentycznego dialogu, z jego prawdziwymi i bezsłownymi falami dorzucanymi losowo. Chciałem, aby Malcom & Marie stało się prawdziwym i wiarygodnym doświadczeniem, a nie filmem w stylu YouTube, że tak powiem. Ale zapamiętywanie tych długich monologów, wierz mi, nie było łatwe; w końcu jednak sam byłem zaskoczony (śmiech).
Podszywanie się pod Malcolma oznaczało wchodzenie w mroczne głębiny, przeżywanie gwałtownych emocji, prowokowanie skrajnych reakcji.
Tak, i to mnie zdenerwowało i przestraszyło. Odkryłem wrażenia, których nie byłem świadomy, dostałem się do czarnych dziur i zdałem sobie sprawę, że nadszedł czas, aby się z nimi zmierzyć. Słowa, obelgi, które rzuciłem, ataki na Zendayę … Widzisz, ich miłość jest skomplikowana, absolutnie musiałem w to uwierzyć, by stać się Malcolmem, i czasami się rozpadam. Poza tym, jak wszyscy inni, byłem sam i odizolowany z powodu pandemii, w szczególnym, ostrym stanie psychicznym. To było bardzo trudne.
W czym znajdował pocieszenie?
Modlę się nieustannie, nie ma dnia, w którym nie dziękuję Bogu: to jest powód, dla którego tu jestem, motor tego, co robię. Coraz bardziej czuję w jego rękach instrument, zwracam się do niego, aby oświecił mnie przesłaniem moich bohaterów. Modlę się i medytuję, aby ci, którzy oglądają moje filmy, poczuli coś pozytywnego, poczuli prawdę i szczerość moich intencji i mojej wiary.
Opowiedz nam o swojej matce Pauletta (Pearson, aktorka i piosenkarka).
On wie? We wszystkich moich relacjach osobistych zawsze obecna jest moja matka; Czasami zastanawiam się, co bym zrobił, gdyby ktoś nie okazał jej szacunku ani miłości. Nawet kiedy kręciłem Malcolm & Marie, myślałem o niej i starałem się zajrzeć w głąb siebie z duchem prawdy, bez oszukiwania kart. Moja mama by tego nie tolerowała.
Denzel Washington
Panie Washington, jak pan radzi sobie w trudnych chwilach?
W dzisiejszych czasach często czujemy się bezbronni i uwięzieni, a jeśli nie masz duchowej kotwicy, na której możesz polegać, jesteś ofiarą wiatru, który cię porywa. Wróg jest zawsze w tobie, tak jak w tobie jest odpowiedź na wiele pytań. Jest to część ludzkiego doświadczenia: trudno jest przetrwać bez dobrej duchowej gimnastyki.
Porozmawiajmy o August Wilson: zagrała w Barriere (w 2010 roku w Cort Theatre w Nowym Jorku i na dużym ekranie w 2016 roku), a teraz jest producentem Czarnego dna Ma Rainey na podstawie jej sztuk.
August Wilson jest jednym z wielkich amerykańskich dramaturgów naszych czasów, obok Tennessee Williamsa i Edwarda Albee. Jest głęboki i bogaty: jego historie są po mistrzowsku napisane i dotyczą uniwersalnych tematów. W Barriere rozmawialiśmy o rodzinie, zdradach, w Czarnym dnie Ma Rainey mierzymy się ze zderzeniem starych i nowych pomysłów. Jak widać, są to wszystkie tematy wykraczające poza wymiar stricte narodowy. Wiesz, dostałem szansę - od wdowy po Wilsonie i jej fundacji - do wyprodukowania wszystkich jej sztuk, a ja poluję na reżyserów, kobiety i mężczyzn, którzy mogą je przynieść - w najlepszy sposób - na scenie. ekran.
„Sława nie daje szczęścia”
Rodzina, z nieuniknionymi napięciami między rodzicami i dziećmi, żoną i mężem, jest powracającym tematem w teatrze Wilsona. Masz miłą rodzinę, z Paulettą wychowałeś czterech chłopców.
Moja żona wykonała świetną robotę. Wszystkie nasze dzieci pracują w tej samej branży i robią wspaniałe rzeczy: Katia wyprodukowała z Johnem Davidem Malcolmem i Marie, Olivia to genialna aktorka, mój najmłodszy syn Malcolm jest reżyserem. Dziękuję za to Bogu i coraz bardziej zbliżam się do Niego.
Czy znajdujesz siłę w modlitwie?
Na pewno nie znajduję tego w pracy, która nie daje szczęścia. Czuję jednak radość, gdy wydaje mi się, że mogę wykorzystać talent, który dał mi Bóg, w dobrym celu, by pomóc innym, komukolwiek go potrzebuje.
Czy zawsze miałeś takie silne przekonania?
Z biegiem czasu nabyłem tę siłę. Nauczyłem się, dojrzałem, nie martwię się już o to, co myślą inni, o utracie fanów lub urazie kogoś bez chęci. Tutaj, teraz już się nie boję.
Nawet niezliczone nagrody, które jej przyznają, mają znaczenie: wyobrażam sobie, że przeczytała artykuł w New York Times, w którym uznają ją za aktorkę numer jeden. Jak pan siebie widzi, panie Washington?
Postrzegam siebie jako człowieka próbującego pomóc. Podoba mi się pomysł bycia częścią rozwiązania, a nie problemem, a przynajmniej mam nadzieję … (uśmiecha się). A teraz odkrywam więcej możliwości wykorzystania talentu, który dał mi Bóg, aby pomóc ulepszyć świat na mój mały sposób.
Skąd ona bierze tyle wiary?
Wiele lat temu moja mama powiedziała mi: «Mężczyzna dostaje nagrodę. Bóg daje nagrodę ”,„ Człowiek otrzymuje zaszczyt. Bóg przyznaje nagrodę ». Otrzymałem już wszystkie możliwe nagrody i przekonałem się, że te nie przynoszą szczęścia. Jasne, jestem wdzięczny New York Times, ale nie żyję dla tego rodzaju pochwał.
