Prawa osób głuchoniewidomych wciąż są bardzo dalekie od godnego i sprawiedliwego uznania. Dlatego z okazji 5. Święta Narodowego, które obchodzone jest 27 czerwca, Lega del Filo d'Oro i Włoski Związek Niewidomych i Niedowidzących zapraszają wszystkich do pilnej refleksji nad ustawą 107/2010 „Środki dla uznanie praw osób głuchoniewidomych”. W rzeczywistości nawet dzisiaj istnieją pewne niekonsekwencje w tekście ustawy, które uniemożliwiają uznanie znacznej liczby osób głuchoniewidomych za takich.
Co to znaczy być głuchoniewidomym
Obecnie we Włoszech osoba może być zdefiniowana jako głuchoniewidoma, jeśli oprócz wady wzroku – która może pojawić się przez całe życie – ma również wadę słuchu, pod warunkiem, że upośledzenie jest wrodzone lub, jeśli jest nabyte , pojawia się w wieku rozwojowym i jest tego rodzaju, że zagraża normalnej nauce języka mówionego. Dlatego osoby, które mimo że są niewidome, straciły słuch po ukończeniu dwunastego roku życia lub te, które urodziły się bez zaburzeń zmysłów, zostały dotknięte głuchoślepotą po ukończeniu dwunastego roku życia, nie są uważane za głuchoniewidome.
Dla Lega del Filo d'Oro i Włoskiego Związku Osób Niewidomych i Niedowidzących konieczne i pilne jest zatem uaktualnienie obowiązujących przepisów i zaradzenie temu zawieszeniu regulacyjnemu.
Nawet minister ds. niepełnosprawności Erika Stefani zadeklarowała: „Uwaga na te szczególne sytuacje jest maksymalna i musi być wykonywana codziennie, a nie tylko dzisiaj.Musimy pracować nad modernizacją systemów ochrony i pomocy, aby były one coraz bardziej inkluzywne i mogły docierać do wszystkich uprawnionych obywateli, naprawiając w ten sposób znane krytyczne problemy i dodając nowe prawa do istniejących”.
Prawie 190 000 osób głuchoniewidomych w samych Włoszech
Według badania ISTAT zleconego przez Lega del Filo d'Oro w 2016 r. dotyczącego populacji osób z niepełnosprawnościami sensorycznymi i sprzężonymi w poważnych schorzeniach, we Włoszech żyje około 189 osób z problemami zarówno ze wzrokiem, jak i ze słuchem tysiące. Spośród nich około 108 000 jest właściwie zamkniętych w swoich domach, ponieważ nie są w stanie samodzielnie dbać o siebie z powodu współwystępowania innych form niepełnosprawności.
Parlament Europejski i deklaracja w sprawie praw osób głuchoniewidomych
Zatwierdzając Deklarację praw osób głuchoniewidomych (1 kwietnia 2004 r.), Parlament Europejski uznał głuchoślepotę za odrębną niepełnosprawność, wzywając państwa członkowskie do uznania specyfiki tej złożonej niepełnosprawności i zagwarantowania ludziom, że prawa i wynikająca z tego ochrona prawna są naruszone.Zalecenia te zostały wdrożone w naszym kraju dzięki Ustawie 107/2010 „Środki na rzecz uznania praw osób głuchoniewidomych”, która uznaje głuchoślepotę za wyjątkową specyficzną niepełnosprawność (wcześniej odnosiła się do sumy dwóch niepełnosprawności).
Czego brakuje prawu
Ustawa 107/2010 to tylko pierwszy krok w kierunku uznania praw osób głuchoniewidomych. W rzeczywistości nadal istnieje wiele niespójności w ramach regulacyjnych, które czynią je nieskutecznymi w zakresie ochrony prawnej obejmującej wszystkie osoby z dodatkowymi niepełnosprawnościami. Dość powiedzieć, że we Włoszech osoba może zostać zdefiniowana jako głuchoniewidoma, jeśli oprócz upośledzenia wzroku – które może pojawić się przez całe życie – występuje również upośledzenie słuchu, pod warunkiem, że upośledzenie jest wrodzone. Lub, jeśli nabyta, pojawia się w wieku rozwojowym i może zagrozić normalnej nauce języka mówionego.
Kto jest wyłączony spod prawa
Nie uważa się ich zatem za głuchoniewidomych, którzy pomimo bycia niewidomymi utracili słuch po ukończeniu dwunastego roku życia, ani za osoby, które urodziły się bez żadnych zaburzeń sensorycznych, ale zostały dotknięte głuchoślepotą po ukończeniu dwunastego roku życia. To skutecznie wyklucza dużą liczbę osób głuchoniewidomych. Według ISTAT większość osób z problemami ze wzrokiem i słuchem doświadcza tych upośledzeń w starszym wieku.
«Aby zapewnić większą integrację i pełne uznanie praw osób głuchoniewidomych, konieczne jest wyjaśnienie stosowania ustawy nr 107 i promowanie skutecznej koordynacji między szczeblem centralnym a regionami w celu przezwyciężenia rozbieżności operacyjnych» , oświadcza Rossano Bartoli, Prezes Fundacji Lega del Filo d'Oro Onlus.
Ponadto, zgodnie z najnowszymi badaniami INPS zleconymi przez Lega del Filo d'Oro (wrzesień 2021), pomimo faktu, że osoby wieloniepełnosprawne, które jednocześnie otrzymują świadczenia z tytułu inwalidztwa, ślepoty i głuchoty, to 664 i to ponad 8000 zaświadczeń lekarskich o głuchoniewidomości wydanych przez koronerów INPS od 2016 roku do dzisiaj, obecnie we Włoszech liczba osób głuchoniewidomych rozpoznanych przez INPS jest równa zeru.Dlatego pilnie konieczna jest aktualizacja obowiązującego prawa, aby dać wszystkim osobom głuchoniewidomym możliwość samorealizacji i wejścia w świat pracy.
Paradoks do przezwyciężenia jak najszybciej
«Ankiety, których Lega del Filo d'Oro zażądała od INPS, pokazują, że we Włoszech nie wdrożono infrastruktury i procedur umożliwiających rozpoznanie osób głuchoniewidomych zgodnie z wyżej wymienioną ustawą. Do tej pory żadna osoba, która jest jednocześnie głuchoniewidoma, nie jest uznawana za głuchoniewidomą. Konieczne jest uznanie za głuchoniewidomych osób dotkniętych łącznym całkowitym lub częściowym uszkodzeniem wzroku i słuchu, wrodzonym lub nabytym, powodującym trudności w orientacji i poruszaniu się, dostępie do informacji i komunikacji” – podsumowuje Bartoli.
«Uwaga na te szczególne sytuacje jest maksymalna i musi być wykonywana codziennie, a nie tylko dzisiaj.– powiedziała Erika Stefani, Minister ds. Osób Niepełnosprawnych – Musimy zmodernizować systemy ochrony i pomocy, aby były coraz bardziej inkluzywne i mogły docierać do wszystkich uprawnionych do nich obywateli. W ten sposób przywracając znane krytyczne problemy i dodając nowe prawa do istniejących”.
Działaj teraz w przypadku niepełnosprawności
«Dzień głuchoślepoty to tylko jedna okazja, choć być może najważniejsza, do potwierdzenia zaangażowania Włoskiego Związku Osób Niewidomych i Niedowidzących wraz z dziesiątkami i dziesiątkami tysięcy osób dotkniętych i dotkniętych tą złożoną niepełnosprawnością, którzy do dziś nie dostrzegamy w pełni ich specyficznej kondycji i praw – komentuje Mario Barbuto, prezes Włoskiego Związku na rzecz Osób Niewidomych i Niedowidzących. Pilnie potrzebna jest poprawka do ustawy 107/2010, której nie można dłużej odkładać iw związku z którą prosimy włoski rząd i parlament o konkretne zobowiązanie.Mówienie o niepełnosprawności, zwłaszcza w dzisiejszych czasach, nie jest łatwe. Działanie na rzecz niepełnosprawności jest niestety dużo, dużo trudniejsze. Dlatego czekamy na precyzyjne reakcje regulacyjne i konkretne działania wsparcia i wsparcia, którego nie można dłużej zwlekać”.
