Pasolini zadebiutował jako poeta „friulijski”, obrazy i jego poetyka nawiązują do idyllicznych krajobrazów Casarsy we Friuli, kraju jego matki. A na rzymskich przedmieściach lat 50. Jednak przyszły "pirat" , który między 1973 a 1975 rokiem burzy sumienia dobrze myślących ludzi bardzo klarownymi wypadami z łamów Corriere della Sera, urodził się w Bolonii dnia 5 marca 1922 roku, gdzie przebywał tylko rok i połowa: jego ojciec, oficer piechoty, przenosi się z jednego miasta do drugiego w północnych Włoszech. Potem rodzina wraca do Bolonii i tu Pier Paolo spędza swoje młodzieńcze lata, najszczęśliwsze, spragnione życia i kultury, i tu wypełnia swój kulturowy bagaż.Uczęszczał do liceum w uczonym mieście, aw 1945 roku ukończył literaturę, broniąc pracę o Giovannim Pascolim.
Bologna i Pasolini, skomplikowana więź
Skomplikowany związek, ten między Bolonią a Pasolinim. Dostrzega jego urok, „najlepsze miasto we Włoszech, ustępujące tylko Wenecji także pod względem piękna”, pisze w Lutheran Letters, ale nie podoba mu się sprzeczność między konsumpcyjnym rozwojem a zasadami komunistycznego miasta. Miasto odwzajemnia dystans, a nie kocha go jak „syna” – wspominała polemicznie Laura Betti w tekście wprowadzającym do pięknego pokazu tekstów Pasoliniego, Unasperata witalności. Przemierzając krok po kroku miejsca, w których żył Pasolini, odkrywamy pulsującą Bolonię, źródło inspiracji dla jego kina, „miasto, którego już nie ma, zachowując swoją formę w nienaruszonym stanie”. Nienaruszona forma to pałace władzy i najpiękniejsze portyki na świecie, wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Unesco od 28 lipca 2021 r., przedłużenie kamienic na ulicy, wzdłuż której spaceruje się po palladiańskich podłogach niczym w salonie.
Wśród skarbów miasta
Zacznij rozkoszować się Bolonią od najsmaczniejszego kąska: Portico dei Servi, przestronnego portyku wzdłuż Strada Maggiore. Tutaj Pasolini kręci przedostatnią sekwencję swojej autobiografii w mitycznym kluczu, Edipo re (1967), filmując Franco Citti i Ninetto Davoli pod dużymi sklepieniami krzyżowymi wspartymi na marmurowych kolumnach Veronese. Rzut kamieniem od Portico dei Servi to miejsce urodzenia artysty, przy via Borgonuovo n. 4, gdzie tablica upamiętnia jego datę urodzenia.
Blisko, także drugi skarb miasta, Bazylika Santo Stefano, w której znajduje się siedem kościołów. Trasa PPP po Bolonii nie ma z góry ustalonego porządku. Na via de' Poeti, pod nr. 4, była księgarnia Palmaverde Roberto Roversi, założyciela w 1955 roku wraz z Pasolinim i Francesco Leonettim magazynu poetyckiego Officina.
Pasolini, młody poeta głodny arcydzieł
Najbardziej spektakularny adres spaceru to ten, w którym młody poeta odkrywa wielkie dzieła literatury: księgarnia Nanni pod nr. 8 in via de' Musei, pod portykiem Śmierci. "Portico della Morte, cudowne miejsce w moim życiu, przypomina mi "Idiotę" Dostojewskiego, "Makbeta" Szekspira, przypomina mi wszystkie moje pierwsze książki. W wieku piętnastu lat zacząłem tam kupować książki i było cudownie, bo nie da się ich czytać nigdy więcej tak, jak wtedy czytano” – pisze autor. Do dziś chłopcy szperają wśród tanich tomów na werandzie, w straganach w stylu paryskich bukiecików. „Pasolini jako chłopiec poszukujący książek był zawsze obecny we wspomnieniach i opowieściach mojego dziadka Giuseppe Nanniego” – mówi Nerio Nanni, który prowadzi księgarnię historyczną.
Zjazd telewizyjny z kolegami z klasy
Liceo Ginnasio Luigi Galvani, in via Castiglione n.38, nie jest daleko. Wewnątrz upamiętnia go tablica: „Uczeń, który swoją twórczością pisarską i reżyserską zaszczycił szkołę i miasto”. Kończąc szkołę Agnese Ricci, 19 lat, trzecia uczennica Galvani, przed wysokim portykiem instytutu, mówi nam: „W styczniu kupiłam Poematy, również pod wpływem mojego ojca, który je uwielbia. Które filmy kocham najbardziej? Mamma Roma i ser ricotta». Z pasją młodości Agnese przechodzi do szczegółowego opisu słynnej sekwencji nakręconej w La ricotta wraz z wywiadem z Orsonem Wellesem. Towarzysze słuchają jej z zaciekawieniem. Jak zaintrygowani byli bolońscy koledzy z klasy, że Enzo Biagi kazał spotkać poetę w 1971 roku w telewizji w programie Terza B, apelujemy (można go znaleźć na Youtube), który został zablokowany i wyemitowany dopiero 3 listopada 1975 roku na po zabójstwie Pasoliniego. Przed mega zdjęciem z 1938 roku z eleganckimi studentami w słomianych kapeluszach Pasolini ze spokojem odpowiada na spokojne pytania Biagiego o seks, politykę, cenzurę.Piętnuje studentów ruchów studenckich i antycypuje koncepcję globalizacji. Następnie, aby zadziwić burżuazję, wychwala czystość tych, którzy nie mają kultury.
Ta bardzo kulturalna „przenośna błyskawica”
Wręcz przeciwnie, jego „błysk figuratywny” jest bardzo kulturalny i urodził się przy via Zamboni 33, gdzie znajduje się siedziba uniwersytetu, słuchając wykładów historii sztuki profesora Roberto Longhiego o Masolino i Masaccio. Nawet dzisiaj przez Zamboni przejeżdżają młodzi ludzie, którzy chodzą na zajęcia, a potem spotykają się na Piazza Verdi. Tutaj z przykrością muszę stwierdzić, że żadna tablica nie upamiętnia Pasoliniego, dwudziestoletniego studenta Wydziału Literackiego Uniwersytetu w Bolonii w 1942 roku, w żywym i otwartym kontekście nawet w czasach reżimu faszystowskiego, który dostarczył mu wielu doświadczeń: teatru, kino, malarstwo, literatura, dziennikarstwo, poezja, muzyka.
Czekam na powrót Patryka Zakiego
Pod arkadami via Zamboni, która prowadzi od Dwóch Wież do Porta San Donato, spotykają się dziś marzenia lat 87.590 uczniów z miasta, minus jeden: Patrick Zaki, zapamiętany z wysadzenia pod Dwoma Wieżami, narysowanego przez rysownika Gianlucę Costantiniego, autora powieści graficznej Patricka Zaki wraz z Laurą Cappon. Egipska opowieść. Patrick, aresztowany dwa lata temu w Kairze (przebywa na tymczasowym zwolnieniu, oczekuje na kolejne odroczenie procesu, w którym jest oskarżony na 6 kwietnia), chce wrócić do Bolonii, by dokończyć studia magisterskie z gender studies na Alma Mater. W celu prezentacji historii Egiptu połączył się za pośrednictwem wideokonferencji: „Naprawdę cieszę się, że jestem w moim mieście, Bolonia tak wiele dla mnie zrobiła”. Turyści fotografują jego powiększenie pod wieżami, a następnie idą przez Zamboni, w stronę sklepienia portyku Bentivoglio, które otacza kościół San Giacomo Maggiore z renesansową kaplicą Bentivoglio, ozdobioną freskami oratorium Santa Cecilia (nr 15) i kasa Teatro Comunale (tcb.it), gdzie sezon operowy trwa do 30 czerwca, a na afiszu znajdą się Ariadna auf Naxos Richarda Straussa, Jolanta Czajkowskiego, Lukrecja Borgia Gaetano Donizettiego, Luisa Miller i Otello Giuseppe Verdiego.
Od arcydzieł sztuki do zestawów
Runda trwa. Na Piazza San Domenico pod nr. 5 znajdował się antykwariat Mario Landi, w którym Pasolini drukuje na własny koszt swój pierwszy zbiór, Poesie a Casarsa (1942), w dialekcie friulijskim, natychmiast zyskując uznanie krytyka Gianfranco Continiego.
I, jeśli to prawda, że „w centrum Bolonii nie ginie ani jedno dziecko”, jak śpiewał Lucio Dalla, udać się na Piazzetta Pier Paolo Pasolini (w sobotnie poranki żwawo zajmowane przez rolnika Mercato Ritrovato) lepiej polegać na mapie Google i dotrzeć do raju kina: Cineteca di Bologna, także opiekunów Archiwum Pasoliniego (podarowane przez Laurę Betti) i które świętuje stulecie jego urodzin wystawą figuratywną Folgorazioni (do 16 października) .
Aby go odwiedzić, wróć do centrum, w przestrzenie starożytnego przejścia podziemnego Piazza Re Enzo, które w dziesięciu sekcjach łączy kadry z filmów Pasoliniego z arcydziełami sztuki, które go inspirowały, od Giotta po Masaccia . „Siła jego kina bierze się z artystycznych wspomnień, przetasowanych i skażonych. Wyraża to czernią i bielą, mocnym kontrastem światła i cienia, ustaloną scenografią aktorów. Z Mamma Roma (1962) po 20 latach Pasolini deklaruje dług wobec Longhiego” – podkreśla Marco Antonio Bazzocchi, profesor zwyczajny współczesnej i współczesnej literatury włoskiej na Uniwersytecie w Bolonii i kurator wystawy Folgorazioni figurative. „Intelektualna baza Pasoliniego powstała w Bolonii, tutaj pochłaniał kulturę wszelkiego rodzaju, którą następnie metabolizuje i wykorzystuje w Casarsie i Rzymie. Bolonia pozostaje dla niego burżuazyjnym i bogatym miastem, nawet jeśli do końca życia będzie utrzymywał relacje z bolońskimi przyjaciółmi” – podkreśla Bazzocchi.Wycieczka kończy się, jak Król Edyp, na Piazza Maggiore, przed Bazyliką San Petronio, w miejscu, w którym Ninetto Davoli śmieje się, biega i wypuszcza stada gołębi. Ale po co przestawać? Zwiedzanie można zacząć od nowa: wieczorem Bolonia ze swoimi oświetlonymi arkadami jest jeszcze bardziej fascynująca.
Odkryj autora na nowo
Dzisiaj, 5 marca, zCorriere della Seradebiutancką powieściąRagazzi di vita, pierwszym tomem nowej seriiDzieła Piera Paolo Pasoliniego, stworzone we współpracy z Garzantim i Guandą. Plan pracy obejmuje 21 tytułów (w sprzedaży w każdą sobotę po 8,90 euro za sztukę, plus koszt gazety), wszystkie wzbogacone wstępami autora. Nie można przegapićScritti corsari(w kioskach od 19 marca) ze wstępem Paolo Di Stefano iL'odore dell'India (wydanie w dniu 26 marca), dziennik podróży z przyjaciółmi Alberto Moravią i Elsą Morante.Przenikliwe słowa i spojrzenia intelektualisty z przeciwnego nurtu, który filmami, sztukami teatralnymi, artykułami redakcyjnymi analizował i stygmatyzował nasze społeczeństwo do roku 1975, roku jego zamachu.
Gdzie spać w Bolonii
PHI Hotel Bologna „Al Cappello Rosso”
via de' Fusari 9. 50 metrów od Piazza Maggiore, 4-gwiazdkowy hotel z tematycznie urządzonymi pokojami artyści. Doskonałe śniadanie w bistro. Podwójne od 110 euro. phihotelbologna.com
B&B Cristina Rossi
via Porta di Castello 6. Siedem pokoi z designerskimi meblami połączonymi z meblami z epoki. Apartament 130 euro.cristinarossi.it
Gdzie zjeść
Al Sangiovese
vicolo del Falcone 2. Tradycja na talerzu. W menu świeże makarony i domowe desery.alsangiovese.com
Laboratorio Simoni
przez Pescherie Vecchie 3/b. Lokal inspirowany klasycznymi bolońskimi delikatesami, z szerokim wyborem maxi
półmisków rzemieślniczego salami.salumeriasimoni.it
Atrakcje w Bolonii
Cała retrospektywa filmów Pasoliniegozostanie pokazana w kinie Cinema Lumière w Bolonii w okresie od marca do kwietnia 2022 roku. Organizator:Cineteca di Bologna także dystrybucja w całym kraju niektórych z najbardziej reprezentatywnych filmów.
Fico(fico.it), włoski Food Park, to doskonałość Bolonii: 15 hektarów podzielonych na 7 stref, z restauracjami, straganami z jedzeniem ulicznym, pokazami multimedialnymi i chłopskim parkiem rozrywki. W emiliańskim „Food Disneylandzie” masz praktyczne lekcje gotowania. Dzieci? Między jedną karuzelą a drugą spotykają zwierzęta na farmie.
INFO:bolognawelcome.com/it
