Przemoc seksualna, której doświadczają kobiety, nie tylko pozostawia blizny w ich duszy, ale także pozostawia je w ich DNA z uszkodzeniem co najmniej trzech genów: dowodzi tego nowe badanie pilotażowe zatytułowane „Epigenetyka dla kobiet”, przeprowadzone przez Instytutu przełożonego ds. zdrowia (Iss) we współpracy z Uniwersytetem w Mediolanie i właśnie opublikowane w He althcare.
Przemoc seksualna pozostawia blizny w DNA
W badaniu porównano próbę 62 kobiet, które doświadczyły przemocy, z inną próbą 50 kobiet, które jej nie doświadczyły. Wyniki pokazały, że przemoc powoduje obecność trzech tzw. „blizn molekularnych”, czyli modyfikacji trzech genów związanych tak naprawdę z funkcjonowaniem pamięci, uczeniem się i reakcją na stres.
Niezwykle interesującą rzeczą w odkryciu jest to, że ta sama redukcja ekspresji tych genów jest również powiązana z manifestacją co najmniej jednego objawu PTSD, stresu pourazowego.
Ważne odkrycie
«Molekularne blizny odciśnięte na kobietach, które doznały przemocy», wyjaśnia ISS, «mogą nam pomóc w określeniu strategii zapobiegania skutkom nadużyć, zwiększenia odporności i przeciwdziałania możliwemu wystąpieniu chorób przewlekłych u kobiet, które doświadczyły przemocy ".
Przemoc seksualna, problem zdrowotny i społeczny
Przemoc seksualna wobec kobiet jest „poważnym problemem zdrowotnym i społecznym, mającym negatywne konsekwencje dla zdrowia kobiet”, kontynuuje Istituto Superiore di Sanità.
Przypominając, że „31,5% kobiet w wieku od 16 do 70 lat doświadczyło w ciągu swojego życia jakiejś formy przemocy fizycznej lub seksualnej”. I że najpoważniejsze formy przemocy mają miejsce najczęściej w rodzinie, ze strony partnerów, krewnych lub przyjaciół.
Pandemia Covid zwiększyła zatem liczbę przypadków przemocy, co sprawia, że multidyscyplinarne podejście do przeciwdziałania tej chronicznej sytuacji kryzysowej jest jeszcze pilniejsze. Właśnie w tym celu powstało studium.
Nowe strategie pomocy kobietom
W konkluzji artykułu czytamy w rzeczywistości, że „związek między wczesną diagnozą chorób pourazowych a identyfikacją markerów epigenetycznych może stanowić nowy sposób podejścia do kobiet, które przeżyły”.
I że „to innowacyjne podejście do badań nad przemocą na tle płciowym może wdrożyć innowacyjne protokoły medycyny precyzyjnej”.
