«„ Mamy program do zaproponowania. Jest nazywany Muzyka i dziwki ”. „O nie, z tym tytułem nie” - odpowiedział dyrektor radia. "Następnie, Niska aprobata „Oświadczyłem się (jak zwykle chciałem alibi…). A Gianni: „Lepiej Wysoka aprobata . Blefujmy ”». A więc 7 lipca 1970 roku wyemitowano program, który miał zmienić historię włoskiego programu. Wielokrotnie nagradzana firma Arbore & Boncompagni, świeżo po sukcesie innowacyjnej Żółtej Flagi („Byliśmy pierwszymi żartami płytowymi,„ wymyśliliśmy ”publiczność, która jeszcze nie istniała, publiczność nastolatków”), stworzył format, który łączył swobodną rozmowę, piosenki i niekontrolowane wtargnięcie paradoksalnych i zabawnych postaci, w atmosferze wielkiej radości.
«Prawdziwy duch studencki: duch studencki między ironią, wykroczeniem, przyjemnością z towarzystwa a brakiem szacunku, radością z żartowania na dowolny temat, na temat tabu, takiego jak seks, a nawet religia. Nie jest synonimem „złego smaku”, wręcz przeciwnie: wymaga pewnego intelektualnego pułapu, umiejętności mieszania odniesień kulturowych i popowych ”- precyzuje. Arbore, który - nic dziwnego - w 1995 roku otrzymał honorowy stopień naukowy w Goliardii od Umberto Eco na Uniwersytecie Bolońskim. „Pogrzebie cię śmiech” - brzmiało jedno z haseł protestu. Zamiast tego, po 1968 roku, ludzie już się nie śmiali. Wszystkie poważne ».
„Prowincja nas zainspirowała”
Ale na czym dokładnie polegała twoja „rewolucja”?
Zaczęliśmy nowy rodzaj humoru, który nie był kabaretem i nie podążał śladami mistrzów, których tak kochaliśmy, jak Totò czy Walter Chiari. Humor - po 50 latach mogę to powiedzieć z pewnym przypuszczeniem - ponadczasowy. Nigdy nie rozmawialiśmy o bieżących wydarzeniach, wiedzieliśmy, że to przemijające. Wyszliśmy z tego arcydzieła absurdu, jakim jest film Helzapoppin ' , z amerykańskiego magazynu satyrycznego Szalony , zwariowany. Poza tym było też to, przez co przeszliśmy w prowincji, ja w Foggia Gianni w Arezzo.
Co przeszedłeś w tej prowincji?
Byliśmy bardzo znudzeni, "ściśnięci" między chodzeniem do parafii a "tarciem" o kurs … Aby uśmiechnąć się w wieku uśmiechniętym, między 16 a 18 rokiem życia, musieliśmy kogoś brać za nos, karmić się sztuczkami, żartami . Podzieliliśmy się również surrealistyczną passą. Biada banalności! W tym jednak Marenco pokonał każdego: zawsze się przemieszczał. Wyjaśniłem to Felliniemu, który próbował obsadzić go w roli bohatera Miasta kobiet: nie możesz go okiełznać, robi coś przeciwnego, co chcesz.
Przybycie Marenco
Kiedy Mario Marenco wszedł na pokład?
Po kilku tygodniach. Był przyjacielem Gianniego z czasów, gdy mieszkali w Szwecji, gdzie dzielili swoje szeregi (i głód), nawet improwizując jako przewodnicy dla Salvatore Quasimodo w Sztokholmie, aby odebrać Nagrodę Nobla w 1959 roku. Mario zaczynał jako „ przeklęty poeta ": prychnął dziwnymi wersami (" Jesteś osłem / robisz "ja" / robisz "o" / robisz "ja") i rzucił się przez okno … Na festiwalu obok mnie był Giorgio Bracardi, który pisnął, gdy Vanoni śpiewał. „Dlaczego tworzysz te wersety?” „To zły ptak, którego stworzyłem, Scarpantibus”. Zaprosiłem go do radia i wkrótce stał się naszym współautorem, razem z Mario.
„Mężczyzna to bbbestia”
Galeria ich „stworzeń” jest imponująca, prawie sto. Twoje ulubione?
Anemo Carlone di Marenco, baron medycyny, który swoje przemówienie rozpoczął od wyliczenia zasług, od profesora Ufologii po absolwenta Brufologii Stosowanej, kończąc na „Socio Aci dal 1946”. Profesor Aristogitone (Mario poza tym, że był architektem, był nauczycielem), który zabił go na śmierć z uczniami z 1968 roku, którzy rozmawiali, rozmawiali, rozmawiali. Bracardi był równie nieodparty jak Onorato Spadone, uczony, zwolennik wyrafinowanej teorii filozoficznej: „Człowiek jest bbbestią!”. A jaką satysfakcję dał nam pułkownik Buttiglione, który błędnie zapisywał numery telefonów! Marenco nie ostrzegł nas, że istnieje, był kolegą swojego ojca… Wielokrotnie to proponowaliśmy, a on szukał nas na próżno: myśląc o żartach, kiedy dzwonił, odkładaliśmy telefon. Dopóki nie ostrzegli nas z Ministerstwa Obrony. Awansowaliśmy go na „Generała Damigianiego”. I mógłbym kontynuować….
Parodia szefów kuchni
Kontynuować.
Jako pierwsi zaatakowaliśmy nouvelle cuisine z szefem kuchni Léonem z restauracji Le Luppolon: przygotował obrzydliwe dania, „nieistotne laski w sosie mułowym”, „kulkę kakaową poprzedzoną buntem cherubinów”. Ostatnie miesiące życia Gianniego (Boncompagni zmarł w latach 2021-2022, red.) W jego domu, żeby go rozbawić, kazałem mu wysłuchać rzeczy, o których sam zapomniał lub tych szkiców, które odniosły mniejszy sukces, ale doprowadziły nas do szaleństwa. Na przykład „ludzki teleprinter” Marenco.
Od czasu do czasu dochodziły głosy polityków.
Na początku „ukradliśmy” postacie takie jak Ruggero Orlando: „Zgadza się”, dźwięk interweniował, gdy tylko wypaliliśmy jakieś bzdury. Niedługo po tym, jak wpadliśmy na pomysł liderów: satyra polityczna nie istniała (poza „osłodzoną” Alighiero Noschese), a nasze wyjście już spowodowało spustoszenie na rekomendacji otrzymanej od nieprawdopodobnego ministra opakowań, szanowny Pacchettini. Kierownik radia nie zatrzymał nas, ale zażądał zwolnień, upoważnienia do przeplatania zdań poza kontekstem. Ja, który był najbardziej … (waha się)
Najpoważniejszy?
Nie, najciężej pracujący: Gianni był leniwy … (uśmiecha się) Poszedłem do sekretarzy partii, udając jednego z nich. Przedstawiłem się Almirante w dwurzędach (byli faszyści w dwurzędowych) i było łatwo: śledził transmisję i kochał Sgarrambona, rzekomego uwiedzionego i porzuconego kochanka. „Każdy z nas ma Sgarrambona” - westchnął. Przyjechałem do Alfredo Covelli dei Monarchici z niebieskim krawatem Savoy, a do Pajetta z czerwonym szalikiem. Jedyną osobą, która sprawiała mi trudność, był Malagodi i pomyśleć, że byłem naprawdę liberalny w czasach, gdy większość stanowili komuniści, w tym Gianni.
„Wynaleźliśmy improwizowaną odmianę”
Kto cię słuchał?
Wszystko. Chłopcy, profesorowie uniwersytetów, lekarze, którzy operowali przy włączonym radiu … (śmiech, między zgorszeniem a radością) Nagraliśmy jednocześnie trzy lub cztery odcinki (szkoda, że taśmy się zgubiły!). powietrza (od 12.30 do 13.30, od poniedziałku do piątku, red.), widzieliśmy ludzi śmiejących się samotnie w samochodzie … Każde wydarzenie stało się „materiałem” do wykorzystania: kiedy zmarł mój ojciec, prawie w tym samym czasie co Gianni, my miał problemy z praktykami. Marenco w programie udawał naszą sekretarkę i wspomniał o (prawdziwych) urzędnikach, z którymi mieliśmy do czynienia. Nagle procedury przyspieszyły …
Czy miałeś płótno?
Nieee! Wynaleźliśmy zaimprowizowaną odmianę: do tej pory pisano też przecinki. Zasługa lenistwa Gianniego: „Czy nawet nie zanotujemy?”. "Nie, Amerykanie improwizują!" Uważam, że sekretem sukcesu Wysokiego uznania była harmonia i dobre wibracje. Dobre wibracje Mówię, pochodzę z Beach Boys… Odwiązaliśmy się od siebie: Bracardi przebrani za Draculę i weszliśmy do innych studiów, w których mieszkali, a my z tyłu z krzyżem anty-wampirów… Jak wściekły Ubaldo Lay! Z muzycznego punktu widzenia wymyśliliśmy jingle takie jak: „Nie, to nie BBC / to jest Rai, Rai TV”. Śpiewali je na ulicy.
„Brakowało kobiet humoru”
Dużo obstawiałeś na slogany.
I tak, żyliśmy hasłami! W tamtych czasach istniały one tylko w reklamie („Bril than bril, jest tylko Bril”), wprowadziliśmy je do powszechnego leksykonu: „Chiàppala! Chiàppala! Tata! Tato! " Max Vinella, „Dlaczego nie przyjeżdżasz? Bing! ” księgowego Affastellati. «Fangàla! Àssara 'ffangàla! " arabskiego kamieniarza Malika Maluka. "Kochasz ich! Pècuri je! " Pasterza Abruzzese …
Żadnych kobiet w drużynie. Role kobiece - takie jak dr Ada Venzolato, ekstremistyczna feministka z komitetu „Caina i Abela” - należały do Marenco. Mizoginistyczny wątek?
Nie! Humorów było bardzo niewielu: Bice Valori, Franca Valeri, Sandra Mondaini… Szukaliśmy ich, ale ich nie znaleźliśmy. Podziwialiśmy Monikę Vitti i Mariangelę (Mariangela Melato, z którą był związany do 1981 roku i ponownie kilka lat przed jej śmiercią, red.), Ale były zajęte. W telewizji nie było nawet dziennikarzy poza Enzą Sampò i Biancą Marią Piccinino: promowałam rewolucję kobiet za pomocą W drugą niedzielę , w 1976 r., przynosząc Isabellę Rossellini, Milly Carlucci… Mijam tego, który po kilku dolinach wypuścił „gadające kobiety”.
„Mariangela dobrze się bawiła”
Czy Mariangela doceniła program?
Tak, świetnie się bawił! Odżywiałem się też jego opowieściami, z mediolańskim humorem. Należała do baru na Jamajce (miejsce spotkań intelektualistów i artystów w latach 50. w via Brera, red.), Podobnie jak Enzo Jannacci: należała do tego niezwykłego pokolenia! Ona i ja śmialiśmy się do końca: śmiech-śmiech-śmiech-śmiech, tak bardzo, że drażniła mnie, oskarżała mnie o bycie głupcem. Budziliśmy się rano i zaczynaliśmy od śmiechu, to było magiczne … (wzrusza się)
Nasz kolega powtarza: jeśli się odrodzę, chcę odrodzić się jako Renzo Arbore. Jest obrazem radości życia.
(śmiech) Szczerze mówiąc, nie zawsze kończyło się to tak, jak chciałem. Żałuję, że nie miałem własnej rodziny … (łamie się głos) OK, popełniliśmy tam błąd. Podróżowałem innymi drogami, Mariangela przeniosła się do Ameryki … Jednak staram się nigdy nie zatracić pozytywnego myślenia o USA: jak mogłem, z pasją do Stanów Zjednoczonych, zainspirować piosenkę Carosone Tu vuo 'fa' Jestem Amerykaninem? Pozytywna myśl, którą „sprzedałem” z wyprzedzeniem na Jovanotti i noszę ją ze sobą. Z trudem, ale robię to. Pomaga mi muzyka i moja orkiestra, rocznie wykonujemy 50-60 koncertów. Wydrukowałem w środku wersety Lorenza Wspaniałego. W wieku 82 lat usuwamy również pierwszą część „Jaka piękna jest młodość…” (śmiech), ale druga pozostaje aktualna: „Kto chce być szczęśliwy, nie ma / nie ma pewności co do jutra”.
Stworzył 15 formatów radiowo-telewizyjnych. Nowe zakłady w zasięgu wzroku?
Program w kwietniu na Rai. I o wiele bardziej ambitny projekt, na którym mi bardzo zależy: ożenek sieci z ogólną telewizją. Zostań „video jockeyem”, wybierz to, co najlepsze, które jest dostępne w Internecie w każdym zakątku świata i zasugeruj młodym ludziom, co powinni zobaczyć, aby się rozwijać. Ćwiczę już na swoim kanale internetowym, renzoarborechannel.tv .
Cała naprzód…
